Πώς να μείνετε φίλοι μετά το διαζύγιο
Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν εύκολα να αποδεχτούν τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται μετά από ένα διαζύγιο. Συχνά υπάρχει εκνευρισμός και η αίσθηση πως θα χάσουν τον έλεγχο της ίδιας τους της ζωής μόνο και μόνο επειδή ο γάμος τους δεν πήγε καλά. Για όσους από εσάς έχετε βρεθεί ή βρίσκεστε στη φάση του διαζυγίου, να θυμάστε πως υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που αισθάνονται όπως ακριβώς κι εσείς και πως δεν είστε ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο ζευγάρι στο κόσμο που τους συμβαίνει αυτό. Και υπάρχουν τρόποι για να βγείτε από αυτό όσο το δυνατόν λιγότερο πληγωμένοι, συναισθηματικά και υλικά.
Φυσικά, κάποιες φορές καλό θα ήταν να αναζητήσετε ακόμη και την επαγγελματική βοήθεια ενός ψυχολόγου για να μπορέσετε να ελευθερώσετε το θυμό και την οργή από μέσα σας, για να μάθετε πώς να συμπεριφερθείτε καλύτερα στον/στην πρώην σύντροφό σας αλλά και πως θα ενεργήσετε σωστότερα και για το καλό των παιδιών.
Για να μην χάσετε μια περιουσία σε δικηγόρους και δικαστήρια καλό θα ήταν να σκεφτείτε και το συναινετικό διαζύγιο. Γιατί σίγουρα το διαζύγιο θα είναι μια διαδικασία με την οποία θα θέλετε να «ξεμπερδεύετε» όσο το δυνατόν πιο σύντομα χωρίς να σπαταλήσετε χρόνο, χρήματα και ψυχικά αποθέματα στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Για να μείνετε φίλοι με τον/την πρώην σύζυγό σας θα πρέπει να δείχνετε ενδιαφέρον για τα αισθήματά του/της. Οι συζητήσεις θα πρέπει να γίνονται κατ’ιδίαν και με πολιτισμένο τρόπο. Εάν είστε σε έναν γάμο που δεν σας ικανοποιεί πλέον και σκέφτεστε πώς να βγείτε από αυτόν με τον πιο ανώδυνο τρόπο, μιλήστε ανοιχτά στον/στην σύντροφό σας και μοιραστείτε μαζί του/της την επιθυμία σας να μείνετε σε διάσταση. Εάν ήδη έχετε βρει κάποιον άλλο σύντροφο, μην το πείτε στον/στη σύζυγό σας. Αυτό θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τις καταστάσεις, καθώς θα αναγκάσει τον/τη σύζυγό σας να έρθει σε θέση άμυνας απέναντι στο νέο τρίτο πρόσωπο.
Καλό θα ήταν, επίσης, να λάβετε μέρος σε συνεδρίες οικογενειακής θεραπείας, ώστε τα παιδιά σας να μην αισθανθούν πως ο χωρισμός σας ήταν δικό τους φταίξιμο. Η ψυχανάλυση και οι συμβουλές που θα λάβετε από έναν ειδικό θα σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε τις καταστάσεις καλύτερα, ενώ θα μπορέσετε κι εσείς, όπως και τόσοι άλλοι, να καταπολεμήσετε τα αρνητικά συναισθήματά σας αποκαθιστώντας τον ταραγμένο ψυχικό σας κόσμο γρήγορα και ανώδυνα. Σίγουρα το να μπορούν να μείνουν οι άνθρωποι που μέχρι πρότινος μοιράζονταν το ίδιο κρεβάτι «απλά φίλοι» είναι εξ ορισμού αρκετά δύσκολο, ειδικά όταν κατά τη διαδικασία του διαζυγίου υπάρχουν τόσα να μοιράσει και να διευθετήσει κανείς. Υπάρχει εκνευρισμός, απογοήτευση και αυτό το πικρό αίσθημα της απόρριψης και αυτό συχνά μας κάνει να βγάζουμε στον άλλο τον πιο «κακό» μας εαυτό! Όποτε αισθάνεστε εκνευρισμένοι, καλύτερα να αφήνετε μερικές μέρες να περάσουν μέχρι να ηρεμήσετε κι έπειτα να συζητάτε αυτό που θέλετε με τον/την πρώην σύντροφό σας. Εάν κρατήσετε μια πιο διαλλακτική στάση θα μπορέσετε να αποφύγετε τις συζητήσεις μέσω δικηγόρων και ήρεμα και πολιτισμένα θα διευθετήσετε τα προσωπικά σας ζητήματα όπως μόνο εσείς γνωρίζετε καλύτερα. Εάν το διαζύγιο δεν είναι συναινετικό, προσπαθήστε να δείξετε στον άλλο πως ούτε για εσάς που αποφασίσατε πρώτος/πρώτη να αφήσετε αυτό το γάμο, είναι εύκολο και πως και για εσάς είναι επίπονη η όλη διαδικασία. Μην φοβάστε να μοιραστείτε με τον άλλο σκέψεις και συναισθήματα, απλά φροντίστε να το κάνετε με το σωστό τρόπο. Στο χέρι σας είναι να λύσετε όλα σας τα ζητήματα πολιτισμένα, χωρίς δικηγόρους και χωρίς πολλά έξοδα. Μπείτε στη θέση του/της συντρόφου σας, κρατήστε τους τόνους χαμηλά και κάντε κάποιες υποχωρήσεις, εάν θέλετε πραγματικά το διαζύγιό σας να διευθετηθεί φιλικά. Φυσικά, μην κάνετε παραπάνω υποχωρήσεις από αυτές που είστε διατεθειμένος/η να κάνετε απλά και μόνο για να έχετε ένα φιλικό διαζύγιο, αλλά σίγουρα το να κρατήσετε μια τυπική και ευγενική στάση απέναντι στον/στην πρώην σύζυγό σας είναι δείγμα πολιτισμού και διαρκής ένδειξη του πόσο νοιάζεστε για αυτόν/αυτήν πραγματικά.
Είναι αδύνατο να είσαι φίλος με τον/την πρωην σύντροφο όταν υπάρχουν παιδιά. Την επιμέλεια την ασκεί ο ένας από τους δύο γονείς και ο άλλος είναι “επισκέπτης”. Ακόμα και κάθε μέρα να βλέπει τα παιδιά δεν παύει να είναι επισκέπτης, δεν παύει να στερείται ο ίδιος και τα παιδιά του ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής που ο άλλος γονιός ζει. Και στη φυσιολογική περίπτωση που και οι δύο γονείς αγαπούν, ενδιαφέρονται και επιθυμούν να ζουν με τα παιδιά τους, εκείνος που “φεύγει” συνήθως από το γάμο και μάλιστα με χαρακτηριστική ευκολία σε περιπτώσεις παθολογικού εγωισμού, είναι εκείνος που αισθάνεται ότι κρατάει το ισχυρό χαρτί της επιμέλειας των παιδιών. Στην Ελλάδα όπως και κάποιες ακόμα Αφρικανικές χώρες, στο 99% των περιπτώσεων, τα δικαστήρια προσκολλημένα σε παλαιολιθικές αντιλήψεις, δίνουν την επιμέλεια στη γυναίκα χωρίς να εξετάσουν τίποτα. Σε αυτό το πλαίσιο πως περιμένετε ο πατέρας να έχει καλή σχέση με τη μητέρα; (Πολύ ενδιαφέρον θα είχε αν άλλαζε ο νόμος σε σχέση με την επιμέλεια να βλέπαμε πόσες γυναίκες και πόσοι άντρες θα ξεκινούσαν διαδικασίες διαζυγίου.) Υπό αυτό το πρίσμα, ξαναδιαβάστε το άρθρο και θα σας φανεί τουλάχιστον ουτοπία η καλή σχέση μεταξύ πρώην συζύγων με παιδιά. Το μόνο που μπορεί να υπάρξει είναι καλό θέατρο μπροστά στα παιδιά. Αλλά τα παιδιά δεν τα ξεγελάς…
Και εγω ουτοπικο το βρισκω το αρθρο αλλα δεν το αποκλειω κιολας υπαρχουν και λιγες εξαιρεσεις,τωρα οσον αφορα το σχολιο σχετικα με τις αφρικανικες χωρες θελω να πω οτι δεν ειναι απλα οι νομοι ενως δικαστιριου που δικαιωνουν την μανα αλλα οι νομοι τις ιδιας της φυσης το 90% των διαζυγιων φταινε οι αντρες σε εναν χωρισμο και ποτε η γυναικα-μανα ειναι απο την φυση της γεννημενη να προστατευει και να αγαπα τα παιδια της ενω εσεις οι αντρες ειστε πολυγαμικοι και ελαχιστοι ειναι οι πατεραδες που ενδιαφερονται για τα παιδια τους πραγματικα και οχι για την καλοπεραση τους!!!
Ειλικρινα το βλεπω απο την δικη μου πλευρα με ασχημο διαζυγιο απο τους γονεις μου με πολλαπλα ψυχικα τραυματα,ειχα ορκιστει να μην παντρευτω ποτε αν δεν ημουν σιγουρη οτι δεν θα χωρισω ποτε….δυστυχως μετα απο 2χρόνια γάμου και ένα παιδι,μάλλον φτάνω στο μεγάλο αδιέξοδο…πως μπορείς να είσαι με έναν άνθρωπο που σου βγάζει τον χειρότερό σου εαυτό με την συμπεριφορά του και έχεις χάσει τελείως τον εαυτό σου σε μια σχέση εξάρτησης?τι προτυπα θα έχει αύριο ο γιος μας για την γυναίκα και τον άντρα??ποτε δεν θα έβαζα το εγωισμο μου πάνω από το δίκαιο και θα στερούσα το παιδί από τον πατέρα του,αλλά δεν ανέχομαι πλέον να στερώ την αξιοπρέπεια από τον εαυτο μου!!κι αν εχει την ωριμότητα,ας βάλει προταιρεότητα το παιδί του και την δική του αξιοπρέπεια!!Μας το παιζουν και θύματα…όπως λέει κι ένα άρθρο,οι άντρες ωριμάζουν 10 χρόνια μετά τον θάνατό τους!!